Wolno stojąca ściana działowa

Jak zapewnić stabilność murowanym ścianom działowym, które nie są po bokach zakotwione w ścianach nośnych?

Murowana ściana działowa najczęściej przynajmniej z jednej strony przylega do ściany nośnej. Łatwo wówczas ustabilizować ją kotwami. Znacznie trudniej zapewnić stateczność ścianom działowym wolno stojącym, zwłaszcza, jeśli nie sięgają stropu. Aby zapobiec ich przewróceniu, należy - upraszczając – zadbać o odpowiednio niedużą smukłość oraz zastosować zbrojenie w spoinach wspornych.

Smukłość przegrody zależy od jej wysokości i szerokości. Im jest mniejsza, tym ściana stabilniejsza. Dlatego nie zaleca się murowania wolno stojących ścian działowych z najwęższych elementów 8-10 cm, lepiej użyć bloczków szerszych (fot. red.)

Wolno stojącą ścianę działową zaleca się murować z wypełnianiem spoin pionowych (nawet przy zastosowaniu bloczków z systemem pióro-wpust). Należy też wzmocnić ją zbrojeniem układanym w spoinach – w każdej lub minimum w co drugiej (powinno to być poparte obliczeniem konstrukcyjnym). Jeśli murujemy na spoiny cienkowarstwowe, zbrojenie można wykonać z systemowych produktów Murfor (EFS/Z). Przy murowaniu w sposób tradycyjny, na zaprawę przeznaczoną do grubych spoin, możemy użyć zbrojenia Murfor (RND/Z) albo podwójnych prętów średnicy 6-8 mm. Od góry kotwimy ścianę do stropu za pomocą odpowiednich dla danej technologii łączników i z zachowaniem dylatacji (więcej na temat połączenia ściany działowej ze stropem pisaliśmy >>> TUTAJ).

Zbrojenie należy układać minimum w co drugiej, a najlepiej w każdej spoinie poziomej (fot. H+H) 

Niekiedy wolno stojące ściany działowe są uformowane w narożnik. Stanowi on naturalne usztywnienie i zwiększa bezpieczeństwo przegrody, ale nadal nie pozwala zrezygnować ze zbrojenia. Można je natomiast „rozrzedzić” i zastosować nie w każdej, a w co drugiej spoinie (odradza się układanie zbrojenia rzadziej niż co drugą warstwę!).

Specyficzną sytuacją jest ściana wolno stojąca o niepełnej wysokości, nie sięgająca stropu górnego, a mocowana wyłącznie do stropu dolnego. Odpowiada to schematowi statycznemu ściany wspornikowej. Taka ściana działowa powinna mieć jak najmniejszą smukłość, czyli być wymurowana z elementów o odpowiednio dużej szerokości, które zapewnią jej większą sztywność. Zawsze też musi być zbrojona w każdej spoinie. Polecanym rozwiązaniem, wzmacniającym ścianę ze względu na obciążenia związane z użytkowaniem, jest - jeśli to tylko możliwe - mocowanie muru do dolnego stropu za pomocą przygotowanych wcześniej „wpuszczanych” prętów lub wykonanie podobnego połączenia przy użyciu kotwy chemicznej. Zwiększenie stateczności można też uzyskać wznosząc ścianę na metalowym profilu mocowanym do stropu.

Pierwszą warstwę ściany działowej, zarówno tej „klasycznej” połączonej ze ścianą nośną, jak i wolno stojącej, stawiamy na warstwie poślizgowej z papy lub folii. Nie powinno się murować bezpośrednio na jastrychu, bo grozi to powstaniem spękań (fot. H+H)

UWAGA! Przy konstrukcjach wolnostojących należy pamiętać o dokładnym przeanalizowaniu spełnienia wymagań akustycznych i ogniowych!

Konsultacje: H+H
Publikacja ma charakter poglądowy. Rozwiązania wdrażane na budowie zawsze należy rozpatrywać indywidualnie, konsultując je z projektantem, wykonawcą, doradcą technicznym, kierownikiem budowy lub inspektorem nadzoru inwestorskiego.  

Data publikacji: 7 października 2021