Kiedy murować na zaprawę tradycyjną?

W przypadku wyrobów silikatowych producenci najczęściej sugerują wykorzystanie do murowania zaprawy cienkowarstwowej. Są jednak sytuacje, kiedy wymagana jest „zwykła” zaprawa, co wiąże się również z wykonaniem odmiennej grubości spoin. Kiedy należy murować ściany z silikatów na zaprawę tradycyjną?

Zacznijmy od tego, że zaprawy tradycyjnej możemy do murowania użyć zawsze, jednak ze względu na łatwość wykonawczą i lepsze parametry cieplne zaleca się w miarę możliwości stosowanie zaprawy cienkowarstwowej. Być może popularność tego rozwiązania sprawia, że wielu inwestorom wydaje się, iż oba typy zapraw mogą być w każdej sytuacji stosowane wymiennie i wybór zależy jedynie od preferencji wykonawcy lub ceny. Nie jest to prawdą. W niektórych przypadkach użycie zaprawy tradycyjnej podyktowane jest nie wyborem, a koniecznością.

Stosowanie zaprawy tradycyjnej jest w głównym stopniu definiowane przez dokładność wymiarową elementów (w przypadku silikatów oznacza się ją w kategorii T2 lub T1). Elementy o dokładności T2 można murować w dowolnej technologii. Elementy, których dokładność wynosi T1, mogą być łączone jedynie na spoinę tradycyjną (w ofercie H+H są to elementy tradycyjne 1NF, 3NFD). Powiązanie rodzaju zaprawy z dokładnością wymiarową łączonych elementów wynika z różnej grubości spoin w obu technologiach. Spoina tradycyjna z normową grubością od 6 do 15 mm pozwala na łatwiejsze wyrównanie ewentualnych nierówności elementów murowych niż cienka klejowa spoina o grubości 0,5-3 mm.

Elementy o gładkich powierzchniach czołowych muruje się na pełne spoiny poziome i pionowe. Jeśli używa się elementów o powierzchniach czołowych profilowanych, można łączyć je w pionie na „zamek”, a zaprawę układać tylko w spoinach wspornych (fot. H+H)

Wbrew obiegowej opinii, przy wyborze zaprawy nie ma większego znaczenia rodzaj wznoszonej przegrody. Nawet ściany fundamentów i piwnic oraz ściany o podwyższonej izolacyjności akustycznej, kojarzone z wykorzystaniem zapraw „zwykłych”, z powodzeniem można murować w obu technologiach – na zaprawę cienkowarstwową i tradycyjną. Ważniejsze jest tu zachowanie warunku wypełnienia zaprawą zarówno spoin poziomych, jak i pionowych. Wyjątkiem jest murowana silikatowa warstwa elewacyjna, którą zawsze wykonuje się w technologii zaprawy tradycyjnej. Wynika to z warunków, w których warstwa elewacyjna będzie wznoszona i w których będzie pracować. Spoiny pełnią tu ważną funkcję. Przyśpieszają proces wysychania muru po długotrwałych opadach, przez spoiny transportowane są też wraz z wodą zawarte w niej sole mineralne i para wodna z przegrody. Tradycyjna zaprawa sprzyja również kompensacji naprężeń występujących w murze.

Pamiętajmy też, że zaprawę tradycyjną – ale cementową, nie cementowo-wapienną – układa się zawsze pod pierwszą warstwą bloczków, w celu wyrównania podłoża. Warstwa zaprawy powinna mieć grubość ok. 10 mm.

Nawet jeśli ściany murujemy na cienkowarstwową zaprawę klejową, pod pierwszą warstwą bloczków należy użyć zaprawy cementowej o stosunku cementu do piasku 1:3 (fot. H+H)

Na zakończenie warto wspomnieć o wytycznych wykonawczych dotyczących murowania na tradycyjną zaprawę. Zawsze używajmy produktów dostosowanych do właściwości elementów murowych (warunek ten ma szczególne znaczenie w przypadku ścian z warstwą elewacyjną z cegieł silikatowych). Zaprawa powinna charakteryzować się dobrą przyczepnością do podłoża, co zapewni szczelność konstrukcji murowej. W strefie cokołowej powinno się używać zapraw cementowych, poza tym należy korzystać z zapraw cementowo-wapiennych. Wapno nadaje mieszance urabialność, ma też zdolność do zatrzymywania wody, co jest korzystne przy chłonnych podłożach. Obecność wapna zapewnia też utwardzonej zaprawie elastyczność i zdolność do zasklepiania się drobnych mikropęknięć. Podczas prowadzenia prac w niesprzyjających warunkach (wysoka temperatura i niska wilgotność powietrza) powierzchnie wsporne zarówno wykonanego muru, jak i bloczków trzeba zwilżać wodą, a wykonany mur przykryć folią, aby opóźnić proces jego wysychania.

Konsultacje: H+H.
Publikacja ma charakter poglądowy. Rozwiązania wdrażane na budowie zawsze należy rozpatrywać indywidualnie, konsultując je z projektantem, wykonawcą, doradcą technicznym, kierownikiem budowy lub inspektorem nadzoru inwestorskiego.  

Data publikacji: 17 marca 2021