Uszczelnienie okien na poziomie terenu

Stolarka osadzona w strefie przyziemia, podobnie jak cokół budynku, jest stale narażona na obciążenia wodą i wymaga szczelnej hydroizolacji.

W przygruntowej strefie budynku zbierają się różne rodzaje obciążenia wodą: podciągana kapilarnie woda gruntowa, woda opadowa, rozbryzgowa, woda z topniejących pryzm śniegu albo z węża ogrodowego. Z tego powodu cokół budynku, wraz z sięgającymi ziemi wnękami okiennymi, wymaga uszczelnienia. Nie jest to takie proste, bo niemal w każdym budynku mamy do czynienia z innym rozwiązaniem projektowym. Problemem jest nie tylko uformowanie wnęk (narożniki i „zakamarki”, w których musimy rozprowadzić masę uszczelniającą) i kwestia cofania się wody, ale przede wszystkim różnorodność materiałowa podłoży: cokołu, muru i profili okiennych. Ramy okienne wykonane są z PVC, aluminium lub impregnowanego drewna. Po bokach mamy bloczki lub pustaki ścienne albo żelbetowe filary. Z kolei pod spodem znajdują się najczęściej elementy podwalinowe (np. z purenitu albo z PVC), a niżej betonowe podłoże zabezpieczone mineralną lub bitumiczną hydroizolacją. Wszystko ma inną strukturę, rozszerzalność cieplną oraz chłonność. Aby zapewnić ciągłość hydroizolacji na złączach tak odmiennych materiałów, potrzeba elastycznych mas uszczelniających o dobrej przyczepności do różnych typów podłoży.

Hybrydowe masy hydroizolacyjne MB 2K mają dobrą przyczepność do większości podłoży budowlanych, również niemineralnych i niechłonnych, dlatego dobrze sprawdzają się w miejscach osadzenia stolarki otworowej (fot. REMMERS)

Ze względu na odkształcenia wywołane rozszerzalnością cieplną, złącze należy dodatkowo wzmocnić taśmami uszczelniającymi. Masy hybrydowe mostkują wprawdzie rysy do 3 mm, ale to za mało, żeby zagwarantować stuprocentową szczelność. W narożach również potrzebne są taśmy lub specjalnie uformowane kształtki uszczelniające, które wtapia się w cienką warstwę masy hydroizolacyjnej. Taśmy nie będą później widoczne – zakryje je warstwa ocieplenia.

Wykonanie uszczelnienia krok po kroku (na przykładzie polimerowej powłoki MB 2K):

1. Ramy okienne na szerokości przewidzianej pod uszczelnienie czyścimy i delikatnie szlifujemy papierem ściernym o granulacji P40. Oszklenie możemy opcjonalnie zabezpieczyć folią.

2. Na podłożach niemineralnych, takich jak podwaliny i profile podokienne, wykonujemy warstwę sczepną z MB 2K. Robi się to poprzez szpachlowanie drapane – wcieranie cienkiej warstwy masy za pomocą szpachelki.

3. Po wyschnięciu warstwy kontaktowej uszczelniamy naroża i złącza. Nanosimy pędzlem lub szpachelką cienką warstwę MB 2K, a następnie osadzamy w niej odpowiednie kształtki lub taśmy uszczelniające. Taśmy dociskamy wałkiem.

4. Hydroizolację nakładamy w dwóch warstwach o łącznej grubości w stanie suchym min. 2 mm. Masę rozprowadzamy również na całej powierzchni taśmy i kształtek uszczelniających.

UWAGA! Do czasu wyschnięcia i podczas dalszych prac budowlanych należy chronić izolację przed uszkodzeniem!

Publikacja ma charakter poglądowy. Rozwiązania wdrażane na budowie zawsze należy rozpatrywać indywidualnie, konsultując je z projektantem, wykonawcą, doradcą technicznym, kierownikiem budowy lub inspektorem nadzoru inwestorskiego.  

Data publikacji: 31 lipca 2023