Pion wentylacyjny murowany z silikatowych pustaków

Pion z silikatowych pustaków wentylacyjnych muruje się łatwo jak wieżę z klocków, ale trzeba pamiętać o jego prawidłowym połączeniu ze ścianą, a także o zagadnieniach akustyki i ognioodporności.

Elementy silikatowe są odporne na rozwój pleśni i grzybów, mają niską nasiąkliwość (do 16%), a ich powierzchnia jest bardzo gładka, co utrudnia gromadzenie się na ściankach drobinek zanieczyszczeń. Dzięki temu stanowią dobry, zdrowy materiał na kanały przeznaczone na wentylację grawitacyjną. Jak prawidłowo wykonać pion wentylacyjny z silikatowych pustaków wentylacyjnych?

Silikatowe pustaki wentylacyjne mają wymiary takie, jak podstawowe elementy ścienne, a w środku otwór średnicy 16 cm, który po złożeniu pionu tworzy równy i drożny kanał wentylacyjny (fot. H+H)

Zaleca się, aby piony wentylacyjne były dostawiane do ściany, a nie wmurowywane w jej grubości. Pion nie powinien dzielić ściany na dwa niezależne fragmenty. Zakłóca to przewiązanie poszczególnych warstw i zmniejsza stateczność przegrody. Ponadto obecność pustego kanału w ścianie między pomieszczeniami pogarsza akustykę – co może być odczuwalne zwłaszcza w pokojach sąsiadujących z łazienką czy kotłownią. Z kolei w przypadku ścian zewnętrznych pocieniony pionem wentylacyjnym mur miałby gorszą izolacyjność termiczną. Istotną kwestią, przede wszystkim przy kotłowni albo pomieszczeniu technicznym, jest również ochrona przeciwogniowa (ścianki elementu wentylacyjnego w najwęższym miejscu mają jedynie 4 cm grubości).

W celu zapewnienia odpowiedniego połączenia pionu ze ścianą, w każdej, a przynajmniej w co drugiej spoinie, należy umieścić płaskie metalowe kotwy (np. L30). Jeśli mamy zestawione dwa piony, to aby zapewnić właściwe połączenie, między nimi również umieszcza się dodatkowe kotwy.

Samo postawienie pionu wentylacyjnego, czy nawet układu złożonego z kilku pionów, jest bardzo proste. Gładkie silikatowe elementy można wygodnie murować zarówno na zaprawę tradycyjną lub cienkowarstwową – adekwatnie do technologii przyjętej w ścianach sąsiadujących. Trzeba tylko szczelnie wypełnić zaprawą wszystkie spoiny poziome i pionowe, zarówno między pustakami wentylacyjnymi, jak i na połączeniach z elementami ściennymi. Zapobiegnie to powstawaniu nieszczelności.

Piony wentylacyjne muruje się zawsze w obrębie jednej kondygnacji. Kanał wentylacyjny przebija strop, ale jego obudowa nie. Aby nie pojawiło się spękanie, pod stropem należy zostawić 1-2 cm szczelinę, którą później wypełnia się materiałem trwale elastycznym. Po wykończeniu pomieszczenia nie jest to widoczne (fot. red.)

Przed otynkowaniem, pion wentylacyjny powinno się obmurować (min. 12 cm z każdej swobodnej strony).  Ma to na celu spełnienie ewentualnych wymagań odporności ogniowej, ale też zapewnia bezpieczne wykończenie pomieszczenia (bez zagrożenia uszkodzenia pionu).

 

 

---

Konsultacje: H+H
Publikacja ma charakter poglądowy. Rozwiązania wdrażane na budowie zawsze należy rozpatrywać indywidualnie, konsultując je z projektantem, wykonawcą, doradcą technicznym, kierownikiem budowy lub inspektorem nadzoru inwestorskiego.  

Data publikacji: 30 listopada 2021