Zalety betonu komórkowego

Potocznie nazywany gazobetonem, pianobetonem czy siporeksem, beton komórkowy to najcieplejszy i najbardziej popularny materiał do budowy ścian

Jedyną ułomnością, jeśli tak można ją nazwać, jest stosunkowo mała wytrzymałość na ściskanie. Umówmy się jednak - dom jednorodzinny to nie wieżowiec i obciążenia ścian nie są tak duże, żeby popularna odmiana 500-600 o wytrzymałości 2,5-4 MPa miała sobie z nimi nie poradzić. Tylko w uzasadnionych przypadkach konstrukcji niestandardowych projektant zaznacza wymaganą minimalną klasę materiału murowego, wtedy rzeczywiście beton komórkowy musi ustąpić pola mocniejszym silikatom albo żelbetowej ramie, którą tylko wypełnia (tak zwany mur skrępowany).W większości typowych rozwiązań, skoro projektant dopuścił zastosowanie betonu komórkowego na ściany, to znaczy, że spełnia on wymagania wytrzymałościowe i inwestor nie powinien "wiedzieć lepiej".

Zdrowy mikroklimat

Wbrew mitom głoszonym przez przeciwników betonu komórkowego jest to materiał zdrowy, wykonywany z naturalnych składników. 40% mieszanki zarobowej to woda. 25% składu mieszanki betonowej stanowi spoiwo, czyli cement, wapno i gips (gips zaledwie 2,5%). Wypełniacz w postaci piasku to ponad 35%. Dawniej piasek mieszano w proporcji 3:2 z popiołami lotnymi, najczęściej glinowo-krzemianowymi, których w Polsce jest pod dostatkiem ze względu na energetykę opartą na węglu kamiennym. Popioły, jako produkt odpadowy, stanowiły rozwiązanie proekologiczne, nie wpływając przy tym na parametry gotowych produktów. Niestety, szary kolor wyrobów zniechęcał inwestorów, budził też obawy o oddziaływanie radioaktywne i stopniowo zaprzestano produkcji - obecnie tylko jeden zakład produkuje elementy z domieszką popiołów lotnych. Warto zaznaczyć, że obawy są niesłuszne - współczynnik promieniotwórczości betonu komórkowego f1 nie przekracza 0,15, jest to wartość znikoma. Za spienianie mieszanki odpowiada środek porotwórczy w postaci proszku lub pasty aluminiowej, stanowiący zaledwie 1% składu. To dzięki tej domieszce beton komórkowy ma strukturę przypominającą porowaty szkielet, co zapewnia mu wytrzymałość i dobre parametry cieplne, bo powietrze zamknięte w jego porach świetnie izoluje termicznie (zobacz więcej o strukturze ABK). Dzięki swojej porowatości beton komórkowy również dobrze reguluje wilgotność w pomieszczeniu, przyjmując nadmiar wilgoci i oddając ją, kiedy jest sucho. 

Izolacyjność cieplna

Beton komórkowy jest wśród materiałów murowych niekwestionowanym liderem jeśli chodzi o parametry cieplne. Najcieplejsza odmiana 400, czyli elementy o gęstości 400 kg/m³, mają współczynnik przewodzenia ciepła λ​ = 0,11 W/(m^.​K). To z nich muruje się ściany jednowarstwowe. Najpopularniejsze bloczki odmiany 500 i 600 mogą się poszczycić współczynnikami λ = 0,12 - 0,17 W/(m^.​K).​ Najmocniejsze bloczki o największej gęstości 700 kg/m³​ (czyli odmiana 700) mają λ​ = 0,18-0,19 W/(m^.​K). Dla inwestora istotny jest oczywiście współczynnik przenikania ciepła U całej ściany, z izolacją, a nie tylko λ samych bloczków. Warto jednak pamiętać, że im mur cieplejszy, tym izolacji może być mniej (choć w praktyce i tak wszystko jest ustalone w projekcie). Aby lepiej to zrozumieć, weźmy bloczki konkretnej odmiany (czyli o konkretnym λ) i o określonej grubości d [m] i podstawmy parametry do wzorów na opór i przenikalność cieplną:

Przykład:

Bardzo ważna jest tu jednorodność betonu komórkowego. Przewodzenie cieplne jest w każdym kierunku takie samo, niezależne od ustawienia bloczka w ścianie. Dzięki temu niemal każdy docinek może być wykorzystany do wypełnienia brakujących fragmentów muru bez wpływu na jego parametry.

Łatwość budowy

Beton komórkowy jest lekki, dzięki czemu bloczki mogą mieć duże rozmiary. Standardowe elementy mają długość 59 cm i wysokość 24 cm, na 1 m^​2. To sprawia, że prace murarskie bardzo szybko posuwają się naprzód. Mały ciężar jest też niezastąpiony, kiedy piętro czy poddasze domu jest wysunięte w stosunku do parteru, tworząc nawis - wspornikowy fragment stropu nie jest wtedy niepotrzebnie nadmiernie obciążony.

Ważny atut to oszczędność czasu budowy. Jest możliwa dzięki murowaniu w systemie cienkich spoin poziomych i bez wypełniania spoin pionowych oraz poręcznym uchwytom montażowym i systemowi łączenia na wpusty. Gładka powierzchnia bloczków i dokładność wymiarowa rzędu 1,5 mm ułatwiają poziomowanie. 

Tym, co najbardziej cieszy wykonawców, jest bez wątpienia łatwość obróbki. Beton komórkowy bez problemu daje się ciąć i szlifować do żądanych wymiarów, a jego równą i jednorodną pomimo cięcia powierzchnię można bez problemu wpasować w mur. Straty materiałowe są ograniczone do minimum. Bezproblemowe jest też wykonywanie otworów, bruzd pod przewody elektryczne oraz kotwienie elementów (wybór odpowiednich kotew zaspokaja wszystkie wymagania). Podczas wiercenia nie wolno tylko używac udaru. 

Nie sposób nie docenić "plastyczności" betonu komórkowego i braku ograniczeń w zakresie architektonicznego kształtowania formy budynku. Materiał ten jako jedyny na rynku pozwala w tak łatwy sposób wykonać zaokrąglone ściany zewnętrzne, ryzality, ozdobne łukowe attyki, łukowe nadproża, okrągłe otwory okienne (bulaje) czy skośne przypory, a także dowolnie ustawione, nawet spiralne ściany wewnętrzne. 

Poza zaletami samego materiału, warto zwrócić uwagę na produkty uzupełniające - kompletny system murowania. Beton komórkowy to nie tylko bloczki. W ofertach producentów mamy gotowe prefabrykowane nadproża, kształtki U do sprawnego wykonywania nadproży żelbetowych i słupków na budowie, wszelkie łączniki do ścian działowych oraz niezbędną w danym systemie murowania chemię budowlaną. Prace da się dzięki temu prowadzić czysto, schludnie i szybko.

Mocowanie powinno się odbywać przy użyciu odpowiednich do ciężaru kotew (fot. SPB)

Dzięki łatwej obróbce można dowolnie formować kształt (fot. SOLBET)

Nie ma problemów z okrągłymi otworami okiennymi (fot. SOLBET)

Nawet łukowe ściany mają równą powierzchnię (fot. SOLBET)

Kompletny system - bloczki, elementy uzupełniające i chemia budowlana (fot. SOLBET)

41% - tyle wynosi udział betonu komórkowego w rynku materiałów ściennych (fot. SPB)

Data publikacji: 28 grudnia 2017